Het is eeeeindelijk zover, dinsdag 16 juliis aangebroken! Ik mag eindelijk een blog schrijven tíjdens mijn reis in plaats van ervoor, yeheeeess!

Maar eerst nog even kort over de afgelopen week (kan het niet laten #sorrynotsorry). Die was namelijk best wel druk en vol met verschillende emoties. Het ene moment voelde ik me heel opgewekt en klaar voor vertrek, maar het andere moment voelde ik spanning, zenuwen en het ‘waar ben ik in godsnaam aan begonnen’-gevoel. Ik heb de afgelopen week ongelofelijk veel leuke dingen gedaan nog, maar tegelijkertijd ook afscheid genomen van veel mensen. Een super dubbel gevoel dus! Van de meesten heb ik afscheid genomen tijdens mijn afscheidsfeestje afgelopen vrijdag 12 juli. Het was een hele fijne middag, waar ik werd verwend met ontzettend veel leuke en lieve cadeautjes. Zo kreeg ik van mijn zus een flinke stapel kaarten overhandigd, waarvan ik er iedere maandag een mag openmaken. Ik weet op dit moment nog niet precies wie er allemaal een kaart hebben geschreven, dus dat maakt het extra leuk! Van mijn ouders kreeg ik onder andere een wit kussensloop, waar iedereen die aanwezig was iets op heeft geschreven. Die gaat dus zeker om het kussen van m’n nieuwe bed in Sydney yessssss! (foto’s daarvan zullen uiteraard snel volgen). Verder nog verwend met een lieve kaartjes, een dikke envelop geprinte foto’s waar ik m’n kamer mee vol kan hangen, een zilveren armbandje, een fotoabonnement, fotoboeken vol herinneringen, een monchoutaart, een pump van chocola, een chocolate tea (omg al dat eten… m’n vrienden kennen me te goed) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Man man man wat mag ik me gelukkig prijzen met al deze lieve en fijne mensen om me heen!

Na m’n afscheidsfeestje was ik eigenlijk wel zo goed als klaar voor vertrek (emotioneel gezien dan, met inpakken was ik nog laaaang niet zo ver), maar dan moet je nog een paar dagen wachten totdat je mag gaan. Dat maakte de laatste paar dagen voor vertrek best wel zwaar en vermoeiend. En daarnaast wil mijn perfectionistische ik dan heel graag alles tot in de puntjes hebben voorbereid en moet er het liefst voor alles ook alvast een plan B zijn bedacht. Dat heeft de nodige uurtjes slaap gekost, hetgeen af en toe zorgde voor de nodige frustraties, irritaties en chagrijnigheid (sorry lieve pap, mam en roos!!). Gelukkig ook genoeg vrolijke momenten gehad en dinsdagochtend 16 juliwas ik er dan echt helemaal klaar voor. READY TO START THIS ADVENTURE! Met mijn ouders en zus samen in de auto richting Schiphol, waar ik heel graag voor de laatste keer een yoghurtje wilde eten bij de Yoghurt Barn (uit de hand gelopen verslaving, oeeeps). Eenmaal aangekomen op Schiphol werd ik verrast door m’n bestuursgenootjes die me alle vijf uit kwamen zwaaien, zo lief! Dus lekker met z’n allen naar de Yoghurt Barn en nog even genieten van alle gezelligheid zo vlak voor vertrek.

Tijdens het afscheid nemen heb ik me proberen groot te gehouden (wat aardig gelukt is moet ik zeggen), maar toen ik in m’n eentje door de douane moest voelde het toch wel heel vreemd. Vanaf dat moment moet je het echt helemaal alleen doen tot aan de eindbestemming. Maar goed, dat hoort erbij en daar leren we van! Mijn eerste vlucht had een half uur vertraging, maar dat leverde verder geen problemen op gelukkig. De overstap in London Heathrow verliep soepel en ik mocht redelijk snel het volgende vliegtuig naar Hong Kong in. Op het moment dat ik dit stuk aan het schrijven was, zat ik te wachten in Hong Kong op de volgende vlucht die me naar Sydney zou brengen, FINALLY! Ik had tijdens die tussenstop nog even kort contact met mijn hostmom die me vertelde dat de kids vandaag allemaal geholpen hebben mijn kamer klaar te maken voor mijn komst en er morgenochtend bij zullen zijn op het vliegveld om me op te halen. Daar werd ik natuurlijk helemaal blij van!

De vlucht naar Sydney is uiteindelijk ook wel prima verlopen na een vertraging van zo’n driekwartier. Op Sydney airport werd ik met veeeel liefde ontvangen door alle vier m’n hostkids en m’n hostmum. Vanuit de auto richting huis hebben ze me meteen even de wijk laten zien en natuurlijk Coogee Beach (op ongeveer vijf/tien minuten loopafstand!!). Nadat ik thuis een hele tour door het huis gekregen had, moesten we voor de jongste en derde nog langs de huisarts en zijn we daarna samen gaan lunchen. Best een drukke, indrukwekkende en vermoeiende eerste dag dus eigenlijk, maar hopelijk ga ik komende nacht weer de nodige uurtjes slaap inhalen.

Liefs en tot de volgende blog!