Jullie hebben er even op moeten wachten, maar daar issie weer, een nieuwe blog!! Inmiddels weer een maand en vele belevenissen verder, dus genoeg om jullie over bij te praten!

Het eerste weekend van november stond het surfcamp op de planning die ik samen met vriendinnen al in augustus had geboekt. Ik herinner me nog dat we toen dachten wowwww dat is nog zo ver weg! Maar zoals ik in m’n vorige blog ook al schreef: de tijd vlieeegt!! Nou goed, surfcamp dus! Op vrijdagavond zijn we met een grote groep van voornamelijk au pairs en studenten afgereisd richting het zuiden naar seven-mile beach. Hier mochten we op zaterdagochtend voor het eerst de golven trotseren. Na wat theorieles en oefenen op het zand pakten we allemaal vol goede moed ons surfboard onder de arm en liepen we de zee in. Daar mochten we zo’n anderhalf uur oefenen. Surfen lijkt misschien makkelijk, maar schijn bedriegt in dit geval absoluut… je moet goed kijken of er goede golven aankomen, dan moet je peddelen voor je leven en de timing van het opstaan moet perfect zijn. Een lastige klus dus! Maar na vele pogingen tot opstaan, een paar nosedives en halve salto’s van je surfboard af het water in lukte het gelukkig ook af en toe om wél te blijven staan. Voor slechts enkele seconden natuurlijk, want dan wordt er ineens een groot beroep gedaan op je evenwichtsvermogen. Ondanks de moeilijkheidsgraad van deze sport, heb ik meeeega erg genoten van het in het water zijn, het samen zijn met m’n lieve vriendinnen en van het feit dat ik dit soort weekenden kan hebben hier!

Een week later stond de color run op de planning, waar ik me samen met een aantal vriendinnen voor ingeschreven had. Een (hard)loop event van 5 km waarbij je tijdens het lopen op meerdere plekken verschillende soorten kleurenpoeder op je krijgt gegooid. De ‘hard’ in ‘hardloop event’ heb ik maar even tussen haakjes gezet, omdat van echt hard lopen niet zoveel terecht kwam. Door de intens grote hoeveelheid mensen die mee deed gingen we soms haast harder achteruit dan vooruit… Maar dat mocht de pret zeker niet drukken want langzamer lopen is langer genieten natuurlijk. Bij de finish werden we beloond met een prachtige unicorn medaille en konden we met alle mede-hardlopers nog even een goed feestje bouwen. En eind van de middag heb ik vol bewondering staan kijken hoe al dat gekleurde poeder in het doucheputje verdween en het leek alsof er niks gebeurd was die dag! Ook het gekleurde poeder uit m’n kleren en schoenen wassen is gelukkig zonder problemen gegaan.

Hetzelfde weekend was er een vriendin uit Nederland voor een paar dagen in Sydney. Zij heeft gestudeerd aan de Gold Coast (noordelijk van Sydney) en is nu met een aantal vriendinnen aan het reizen door Australië. Samen met hen heb ik de Bondi to Coogee walk gedaan, die voor mij ook na vijf keer nog steeds prachtig is. Super gezellig om even iemand uit Nederland te zien en bij te kunnen kletsen!

Verder heeft m’n hostfamily inmiddels een nieuwe au pair gevonden, die mij gaat overnemen als mijn maanden er hier opzitten. Ze komt ook uit Nederland en zal eind januari naar Sydney vliegen. Ik zal dan twee weken samen met haar zijn, haar Sydney laten zien en haar alle informatie geven die ze nodig heeft om een goede start te hebben als au pair. Ik kijk er nu al naar uit om haar in het echt te ontmoeten en samen leuke dingen te doen!

Over twee weken begint voor de kids de zomervakantie al en zitten mijn ‘normale’ werkdagen met lunchboxen maken, de kids naar school brengen en de naschoolse activiteiten erop. Best wel bizar om dat te realiseren omdat de eerste weken dat ik hier was nog zo vers in m’n geheugen zitten. Gelukkig heb ik de hele zomervakantie nog om van de kids te genieten en leuke dingen met ze te doen. Helaas zal ik de kerstdagen niet met ze doorbrengen omdat ze voor zo’n twee weken naar hun opa en oma in Brisbane gaan. Oma is namelijk ziek en ze willen daar graag kerst vieren, wat erg begrijpelijk is. Gelukkig heb ik lieve vriendinnen hier die al hebben aangeboden om kerst bij hun te komen vieren. De overige weken in de zomervakantie zal ik waarschijnlijk vier of vijf hele dagen per week werken, wat waarschijnlijk wel even wennen gaat zijn. Ik hoop dat ik samen met m’n hostparents een aantal leuke activiteiten op de planning kan zetten zodat de kids zich niet zullen vervelen. Verder staan er in de maand december ook nog meeeega veel leuke dingen met vriendinnen op de planning, omdat er een aantal van hen al in januari klaar zijn als au pair en dan zullen gaan reizen. De dingen die onder andere nog gepland staan, zijn een weekend naar Jervis Bay, een escape room (verlaat verjaardagscadeautje), een high school musical marathon, snorkelen, naar de paardenraces en een nieuwsjaarduik. Genoeg om me op te verheugen dus!

Ik ga de komende twee weken nog even extra genieten van m’n huidige werkuren, de laatste keren zwemles, hiphop, gymnastics en alle andere naschoolse activiteiten, de laatste keren lunchboxen maken en de laatste keren de kids in hun uniformen zien rondhuppelen. Het is inmiddels allemaal zo normaal geworden dat ik me nog niet goed kan voorstellen hoe het is als dat straks niet meer hoeft in de zomervakantie. Oh en mocht je het nieuws hebben gevolgd de afgelopen weken en je afvragen wat ik meekrijg van de bosbranden, dan kan ik je vertellen dan ik helemaal veilig ben en de bosbranden niet hier in de buurt zullen komen. Het enige is dat je op sommige dagen de geur van de branden goed kunt ruiken en dat je de rook in de lucht ziet hangen, maar buiten dat heb ik gelukkig nergens last van.

Nogmaals dank voor de vele lieve reacties die ik krijg op m’n blogs. Die worden heel erg gewaardeerd! En hele dikke knuffels vanuit een zonnig Sydney!!