Wauw en ook de vijfde maand zit erop! De schoolvakantie is inmiddels begonnen en ik moet toegeven dat het toch wel erg relaxed is. Ondanks dat ik nu meer uren moet werken omdat de kids veel thuis zijn, is het werken allemaal een beetje meer in de chill-modus. Zo hoef ik ’s ochtends niet meer honderd keer tegen de kids te zeggen dat ze zichzelf in hun schooluniform moeten hijsen, hoef ik niet meer iedere ochtend de lunchboxen klaar te maken, is er geen gezeur meer om het wel of niet lopend naar school gaan etcetera. Uiteraard heb ik dit de afgelopen vijf maanden met veeeel liefde allemaal wel gedaan, maar het is geen straf om het nu even niet meer te hoeven!

De afgelopen twee weken heb ik met de kids al veel leuke dingen gedaan, zoals naar het zwembad, naar een attractiepark en naar de bioscoop. We zijn onder andere naar de film Frozen II geweest, waar Esther echt een gigantische fan van is. Ze heeft de film al maar liefst vier keer in de bioscoop gezien en kan bijna alle liedjes helemaal meezingen! Haar enthousiasme werkt aanstekelijk want ook ik begin nu de liedjes mee te zingen. De kerstcadeautjes die ik voor haar heb gekocht zijn uiteraaaaard in Frozen-thema!

Over kerst gesproken, dat is al bijna! Compleet bizar om met een gemiddelde temperatuur van 25 graden en een korte broek kerst te vieren dit jaar, maar zeker leuk om een keer mee te maken. Op zaterdag 21 december heb ik met m’n hostfamily alvast een beetje kerst gevierd. Alle cadeautjes lagen al zo’n twee weken onder de kerstboom en de spanning was behoorlijk aanwezig bij de kids. De kinderen geloven niet meer in de kerstman maar gaan nog wel volledig op in het kerstfeest en kleine Harry was laatst toch wel even bang toen de kerstman ineens voor z’n neus stond op daycare. Mijn hostmom had dit jaar bedacht dat het voor de kids goed zou zijn om zelf ook wat cadeautjes te kopen voor onder de kerstboom, voor hun ouders. Ik mocht deze gaan kopen samen met de kids in het winkelcentrum vlakbij. De kids hebben zelf verschillende cadeaus uitgezocht binnen het budget dat we hadden gekregen en dat ging verbazingwekkend goed gelukkig! We kochten nieuwe kussens en een deken voor op de bank, een fotolijst met een familiefoto erin, koffiemokken en twee leesboeken. M’n hostparents waren erg blij met alle cadeaus! Verder zijn ook de kids ongelofelijk goed verwend dit jaar door de kerstman. Aan het eind van de dag lag het hele huis vol cadeaus!

Helaas voor de kids kon er niet lang gespeeld worden met al het nieuwe speelgoed, want de volgende ochtend stond de laaaange trip naar Brisbane op de planning, om kerst te vieren bij opa en oma. Sinds zondag ben ik dus alleen thuis voor twee weken, wat best een beetje raar voelt. Allereerst omdat het hier nu stil is in huis, terwijl er normaalgesproken altijd veel geluid is met vier kids. Ten tweede voelde het raar om afscheid van ze te nemen, omdat ik ze de afgelopen vijf maanden (bijna) iedere dag heb gezien. Gelukkig is dit afscheid maar kort en zie ik ze over twee weken weer, maar toch bijzonder hoe snel een stad en een gezin aan de andere kant van de wereld zo snel en sterk als thuis kan voelen.

Nadat mijn hostfamily terug is van vakantie heb ik nog vijf werkweken als au pair te gaan en daarna nog drie maanden reizen op de planning. Ondanks dat ik in het moment probeer te leven en aan het genieten ben van alles wat ik meemaak, ontkom ik er niet aan alvast over de toekomst na te denken. De grote vraag is eigenlijk wat ik wil doen wanneer ik weer in Nederland ben qua studie of werk. Afgelopen juni heb ik mijn bachelor pedagogische wetenschappen behaald en dan zou het logische gevolg daarop de master orthopedagogiek zijn. Echter heb ik al een langere tijd twijfels over deze keuze en ben ik tot het besef gekomen dat ik niet aan iets wil beginnen met ‘een logisch gevolg’ als voornaamste reden om te starten. Zoals sommigen wel weten heb ik naast mijn grote liefde voor kinderen en hun ontwikkeling tevens grote interesse in alles wat met het ziekenhuisleven en de zorg te maken heeft. Ik voel al een langere tijd een soort behoefte om uit te zoeken of het beroep verpleegkundige bij me zou passen. Ik heb al vele uren besteed aan het afspeuren van het internet naar informatie over de verschillende opties, bijvoorbeeld deeltijd of duaal studeren. Ondanks dat ik de keuze om niet de logische route te volgen maar een eigen weg in te slaan ontzettend lastig en onzeker vindt, heb ik wel het gevoel dat ik daar goed aan ga doen. Ik heb nog geen definitieve keuze gemaakt, maar het wordt in ieder geval steeds iets duidelijker en zekerder in m’n hoofd en dat is fijn!

Verder heb ik de afgelopen week meerdere keren de vraag gekregen hoe het nou is om met de kerstdagen niet in Nederland te zijn en of ik dan (extra) last heb van heimwee. Ik sta daar gelukkig erg positief in! Ten eerste voelt het hier niet echt als kerst zoals het in Nederland voelt, onder andere door het warme weer natuurlijk. Eigenlijk vind ik het alleen maar interessant om een keer kerst ergens anders dan in Nederland te vieren. Het is leuk om te zien hoe er in een ander land en in een ander gezin kerst gevierd wordt. Daarnaast zorgt het ‘niet hebben van iets’ voor een proces van besef en waardering voor mijn leven in Nederland. Soms moet je eerst (fysiek) afstand doen van bepaalde dingen, gewoontes en mensen voordat je kunt inzien hoe dierbaar ze zijn voor jou en hoe belangrijk ze zijn in je leven. Dat proces vind ik erg bijzonder en leerzaam!

Voor nu wil ik iedereen graag goede, gezellige kerstdagen toewensen en alvast alle goeds en gezondheid voor het nieuwe jaar 2020!

Heel veel kerstknuffels vanuit het warme Sydney!