Daar zijn we weer! Inmiddels zit ook de zesde maand erop, is er een nieuw jaar van start gegaan en zit ik in mijn laatste weken als au pair. Hoe snel zijn de afgelopen maanden precies gegaan? Het moment dat ik afscheid nam op Schiphol zit nog vers in het geheugen en datzelfde geldt voor mijn eerste weken hier in Sydney. Maar binnenkort moet ik al afscheid gaan nemen van mijn tweede huis, mijn tweede familie, mijn tweede thuis. Wat een dubbel gevoel!

De afgelopen weken zijn weken geweest met veel van dit soort dubbele gevoelens en ik zal uitleggen waarom. De laatste twee weken van het jaar was ik vrij omdat mijn hostfamily op vakantie was in Brisbane. Enerzijds wel fijn om even niet te hoeven werken, niet continu voor anderen te hoeven zorgen en weer even op jezelf en je eigen leven te kunnen richten. In die weken heb ik veel tijd kunnen doorbrengen met vriendinnen en nog even goed kunnen genieten van het samen zijn. Anderzijds was het wel gek om zo lang alleen thuis te zijn in het huis ‘van anderen’ en twee weken geen lieve, vrolijke, actieve kids om me heen te hebben. Nou goed, beetje dubbel gevoel dus.

Na die twee weken vrij te zijn geweest, stonden er nog drie solo au pair weken op de planning. Aangezien de kids nog steeds zomervakantie hadden, moest ik veel hele dagen werken. Dat was best even omschakelen na die twee relaxte weken vakantie kan ik je vertellen! Gelukkig had ik samen met m’n hostmom veel leuke dingen bedacht die ik met kids kon doen om de dagen goed door te komen. Ondanks dat ik het heel leuk en gezellig vond om veel tijd met ze door te brengen, kwam dat dubbele gevoel ook in die weken weer opspelen. Zes maanden geleden was het begin van dit avontuur best even zwaar omdat alles nieuw was en ik net afscheid had genomen van Nederland, maar al vrij snel kwam ik in het ritme van m’n hostfamily, had ik lieve vriendinnen om me heen, ging ik af en toe sporten en begon mijn nieuwe (tijdelijke) leven vorm te krijgen. Echter, na enkele maanden kwam het einde van mijn au pair tijd opeens al in zicht. Hoe dichterbij het kwam, hoe meer ik bezig was met het tellen van de weken en dagen. Dit was opzich niet vervelend en ook best logisch bij zo’n avontuur met een duidelijke begin- en einddatum. Wat ik vervelender vond, was het ‘ik ben er een beetje klaar mee’-gevoel dat ik op steeds meer momenten kreeg. Ook dat was niet geheel onlogisch na werkweken van rond de vijftig uur, maar wel vervelend als je graag wilt genieten van de laatste weken als au pair. Gelukkig kon ik het positieve van dit minder fijne gevoel ook wel inzien. Het gaf me tegelijkertijd namelijk een voldaan gevoel, een gevoel van ‘het is goed zo’. Ik heb ontzettend kunnen genieten van mijn tijd als au pair, heb er super veel van geleerd en de Lord family heeft voor altijd een plekje in mijn hart veroverd. En ik zal binnenkort met veel liefde en enthousiasme het stokje over kunnen dragen aan de volgende au pair!

Daarover gesproken, vorige week heb ik mijn spullen verhuisd naar een andere kamer in huis, zodat de au pair kamer klaar gemaakt kon worden voor de komst van de nieuwe au pair Judith. Samen met mijn hostmom en twee oudste hostkids hebben we haar vorige week vrijdag opgehaald van het vliegveld. Ontzettend leuk om haar eindelijk in het echt te zien en te spreken! En ideaal om lekker samen Nederlands (en zelfs een beetje Twents, yesssss!!) te kunnen praten. Ik heb haar vorig weekend al een aantal hoogtepunten van Sydney laten zien en afgelopen paar dagen hebben we de eerste paar werkdagen samen gehad. Naast het feit dat het natuurlijk super chill is om een extra paar handen te hebben, geniet ik ook van het samen chillen, kletsen en eten. Ik heb er nu al honderd procent vertrouwen in dat ze het super gaat doen als ik volgende week vertrek!

Na volgende week gaat namelijk mijn reisperiode beginnen, waar ik ontzettend veel zin in heb! Ik kijk ernaar uit weer lekker mijn/ons eigen ding te kunnen doen. En voor de mensen die nog niet helemaal op de hoogte zijn, hier nog eens het reisschema! De eerste 2,5 week zal ik met Thirza Bali gaan verkennen, waarna we terugvliegen naar Sydney om ons in twee dagen voor de bereiden op de tweede reis. Deze gaat naar het prachtige Nieuw-Zeeland, waar ook mijn zus naartoe zal komen. Met z’n drieën gaan we in een maand het Noordereiland en het Zuidereiland ontdekken vanuit ons huis op wielen. Ook na Nieuw-Zeeland zal ik weer even terug in Sydney zijn om mezelf op te laden voor de derde reis. De laatste 5,5 week zal ik in m’n eentje langs de oostkust van Australië gaan reizen, van Sydney naar het noordelijker gelegen Cairns. Het spijt me enorm als ik jullie hiermee meeega veel jaloerse gevoelens heb bezorgd!!

Oh en nu nog even dit! Zoals ik in mijn vorige blog de struggles omtrent de ‘wat te doen als ik weer in Nederland ben?’-vraag beschreef, heb ik mezelf daar inmiddels een iets duidelijker antwoord op kunnen geven. Ik heb ervoor gekozen niet de master orthopedagogiek te starten in september 2020, omdat ik daar niet voldoende enthousiasme en motivatie in kan vinden op dit moment. Wat ik wel ga doen staat nog niet helemaal vast, maar het zal hoogstwaarschijnlijk een duale variant van verpleegkunde worden aan de Hogeschool Utrecht.

Heeeeel veel liefs vanuit aussie en tot over 3,5 maand op Schiphol!

Emmalie