DRUK DRUK DRUK

Hier weer een update vanuit het verre Sydney!! M’n eerste volledige week werken zit erop en inmiddels is werkweek nummer twee van start gegaan. Het was een ontzettend leuke maar ook drukke en vermoeiende week waarin ik de meeste dingen alleen heb mogen doen en weer allerlei nieuwe mensen heb leren kennen. Ik heb dus weer genoeeeeg te vertellen!

De werkweek begint hier met een relatief rustige dag op maandag, omdat er dan geen naschoolse activiteiten op de planning staan. Dan kunnen we zowel naar school als terug van school lekker wandelen, heerlijk! De dinsdagdaarentegen is een erg drukke dag, omdat er dan twee naschoolse activiteiten op de planning staan en daar moeten we direct uit school naartoe. Ik haal de kinderen dan op met de auto, wat hier volgens een heel systeem gaat! Bij de privéschool van de kinderen zijn namelijk nauwelijks parkeerplaatsen en het ophalen gaat met behulp van een zogeheten ‘carcue’. Vanaf 15:10 uur precies mag je (met ontzettend veel andere auto’s) in een rij gaan staan naast de school en moet je een bordje met de namen van de kinderen voor je ruit houden. De kinderen moeten netjes achter het hek wachten totdat een van de juffen via een megafoon hun naam roept. Ze begeleiden de kinderen dan naar de auto, doen de deur dicht en dan kun je gaan! Best wel een handig systeem als je het mij vraagt. Nadat de kids in de auto zijn gesprongen rijden we op dinsdag naar Hip Hop voor Neddy (de een na oudste), waar de andere twee dus gewoon mee naartoe gaan. Na een les Hip Hop springen we snel weer in de auto en rijden we door naar het zwembad waar de oudste drie zwemles krijgen. Ik probeer ’s middags al voorbereidingen te treffen voor het avondeten, zodat we direct kunnen eten als we rond kwart over zes thuiskomen. Het avondeten is hier overigens letterlijk iedere dag ‘chicken’(chicken roast, chicken sausages, chicken nibbles, chicken drumsticks, chicken thighs, chicken wings…). Die dinsdag heb ik tussen het werken door nog afgesproken met iemand die ik ken van mijn studie uit Utrecht, die hier nu aan de Universiteit van Sydney studeert, superleuk om een bekende te zien uit Nederland!

De week wordt natuurlijk vervolgd met de woensdag. Zoals ik in mijn vorige blog schreef werk ik de woensdagen niet altijd, maar afgelopen week heb ik die dag wel gewerkt. Op deze dag staat er een les gymnastics op de planning voor Esther (een na jongste) en hebben de oudste twee jongens ’s avonds basketbaltraining. De donderdagis evenals de maandag een relatief rustige dag zonder naschoolse activiteiten. Opvrijdagheb ik de oudste drie kinderen na school naar running training gebracht en daarna mocht dan eindelijk het weekend beginnen!! Althans, dat dacht ik…. Bij thuiskomst bleek dat de boodschappen waren gebracht die ze hier wekelijks online doen en stonden er zo’n veertig, JA VEERTIG, plastictassen voor de deur. Echt een gigantische hoeveelheid boodschappen, niet normaaaal. Dat werd dus eerst sjouwen met z’n allen voordat we überhaupt naar binnen konden!

Na zeven uur ’s avonds zat de eerste volledige werkweek erop, wat een opluchting! Natuurlijk kan niet alles vlekkeloos verlopen, maar de meeste dingen zijn gewoon goed gegaan waar ik erg blij mee ben. Het weekend begon ik samen met wat vriendinnen die avond met een Hannah Montana vs. Miley Cyrus party, waar ons zeer duidelijk werd dat je toch echt wel groot fan moet zijn om dit leuk te vinden. Op zaterdagben ik met een vriendin de stad in geweest om Sydney verder te ontdekken en heb ik mijn eerste les bodypumpgedaan hier. Dat voelde ik wel na vier weken niet sporten, auwww… Op zondagheb ik met een aantal vriendinnen de ferry naar Manly genomen, wat in het Northern Beaches gedeelte van Sydney ligt. Heerlijk in het zonnetje langs het strand gewandeld en genoten van de mooie omgeving. En dan te bedenken dat het hier nu winter is… Niet te vergelijken met de winters in Nederland hoor! Het weekend hebben we ’s avonds op een bijzondere manier afgesloten, namelijk in de kerk. Twee weken geleden toen ik hier voor het eerst met de bus ging, vroeg ik aan een toevallige voorbijganger de weg. Ik werd vriendelijk geholpen door een meisje van mijn leeftijd. Nadat ze de route van de bus voor me opgezocht had liep ze verder, maar kwam na zo’n twee minuten teruggelopen. Ze vertelde me dat ze die avond naar de kerk zou gaan en vroeg of ik een keer met haar mee wilde. Ik kon die avond niet, maar hield wel contact met haar. Ondanks dat ik niet gewend ben om naar de kerk te gaan, was ik nieuwsgierig en wilde ik het graag meemaken. Afgelopen zondag ben ik samen met twee vriendinnen naar een dienst geweest. Wat een ERVARING!! We wisten totaal niet wat we moesten verwachten van tevoren, maar het werd zoveel beter dan we dachten. Het was een Hillsong Church(zeker het opzoeken op YouTube waard) waar je totaal niet het gevoel hebt dat je in een kerk bent. Het voelde meer als een soort concert met een groot podium waar een band allerlei liedjes speelt. Echt bijzonder om mee te mogen maken!!

Verder heb ik me afgelopen weekend opgegeven voor een surfweekendin November. Dat hoort er toch wel een beetje bij als je in Australië bent natuurlijk. Het weekend wordt georganiseerd door de reisorganisatie van hier en is volgens mij speciaal voor Au Pairs. Ideaal om nog meer mensen te leren kennen dus! Verder ben ik samen met Thirza (een vriendin van hier) en m’n zus plannen aan het maken voor Nieuw-Zeelandin maart volgend jaar, wat natuurlijk ook een heel fijn vooruitzicht is!

Ik begin me steeds meer thuis te voelen en het naar m’n zin te hebben hier. Als jullie vragen hebben of meer willen weten dan hoor ik het graag. Hopelijk hebben jullie weer genoten van deze laaaange update en tot de volgende!!

FIRST WEEK DOWN UNDER

Daar is ie dan, de eerste volledige blog vanuit Australië YEEYY!! Bereid je voor op een laaaange blog, want ik heb ontzettend veel te vertellen over mijn eerste week DOWN UNDER! Na een vermoeiende dag van aankomst vorige week donderdag volgden nog een aantal zeer indrukwekkende en vermoeiende dagen. Mijn hostparents hadden ervoor gezorgd dat ik de eerste volledige dag hier in Sydney alleen thuis was, zodat ik een beetje bij kon komen van de reis. Het plan was om die eerste dag de buurt hier alvast te gaan verkennen, maar dat resulteerde uiteindelijk in een hele dag slapen door de vermoeidheid en eerste indrukken. Geen probleem natuurlijk, want nog genoeg tijd om deze prachtige stad beter te leren kennen!

De eerste paar dagen werd ik overal mee naartoe genomen en probeerde de familie mij meteen al onderdeel van hun gezin te laten voelen, heel erg lief! Zo hebben we zaterdagochtend een wandeling gemaakt met z’n allen, vierden we zondag de verjaardag van de jongste en stapten we maandag met z’n allen in de auto om de verschillende belangrijke plekken in Sydney langs te gaan (zoals de school van de kids en de locaties van de naschoolse activiteiten). Dinsdagochtend moesten de kinderen weer terug naar school na een vakantie van twee weken, dus kreeg ik de hele ochtendroutine uitgelegd. Van boiled eggs with soldiersals ontbijt (typische Brits ontbijt, waarbij je getoast brood in reepjes snijdt zodat ze in het ei gedipt kunnen worden) tot uitgebreide lunchboxen met gesneden wortel/komkommer en gekookte pasta. Dat is toch wel even heel anders dan een gewone boterham met hagelslag en een beker melk in Nederland. Wat ook anders is dan in Nederland, zijn de schooluniformen die de kinderen moet dragen. Erg indrukwekkend om alle kinderen in dezelfde kleding te zien spelen op zo’n schoolplein!

Jullie zullen je misschien afvragen hoe mijn werkweek eruit ziet en hoeveel dagen/uren ik moet werken. Nou, daar komt ie! Ik werk hier rond de 30-35 per week en dat betekent vier of vijf dagen per week. De weken dat ik vier dagen werk ben ik de woensdag vrij omdat m’n hostmom dan vanuit huis werkt. De weekenden ben in principe altijd vrij, afgezien van een enkele keer oppassen in de avond. In de ochtend start ik mijn werkdag om 6:15 (vroeg hè) met het uitpakken van de vaatwasser (of uitruimen, voor de niet-tukkers onder ons…) en het doen van de was. Daarna maak ik de lunchboxen voor school klaar, worden de kids wakker en zorg ik dat ze kunnen ontbijten. Rond half 8 vertrekken m’n hostparents met de jongste richting het centrum van Sydney, waar de jongste naar daycareen de ouders naar hun werk gaan. De rest van de kids hijsen zichzelf daarna in hun schooluniform, waarbij het op de sportoutfit-dagen een heeel stuk sneller gaat dan de uniform dagen zoals je je wel kunt voorstellen. Nadat iedereen netjes aangekleed is en de haren zijn gedaan, wandelen we rond kwart over acht in ongeveer vijftien minuten naar school.

Als ik thuiskom van het wegbrengen naar school doe ik de rest van de was en zorg ik dat het huis een beetje opgeruimd is. Ze gooien hier bijna alles in de droger, wat natuurlijk ideaal is als je veel was hebt. In principe ben ik daarna een paar uur vrij, totdat ik de kids weer van school moet halen rond 3 uur. Sommige dagen kan ik dat lopend doen omdat er dan geen activiteiten zijn na school en andere dagen haal ik ze op met de auto omdat we dan direct door moeten naar bijvoorbeeld zwemles. Het autorijdenhier in Australië is natuurlijk anders dan in Nederland, omdat het stuur rechts zit en ze aan de linkerkant van de weg rijden. Dit was zeker even wennen in het begin, vooral omdat niet alleen het stuur maar ook de richtingaanwijzer aan de andere kant zit. Dus als ik wilde afslaan zette ik per ongeluk de ruitenwisser aan en dat werkt natuurlijk niet als je wil laten weten welke kant je op gaat… Maar goed, na een paar keer oefenen voel me al meer zelfverzekerd in de auto en gelukkig heb ik mijn grote vriend google mapshier die er altijd voor me is!

Naast het leren van de gebruikelijke gang van zaken van het gezin, heb ik ook nog een aantal praktische dingenmoeten regelen in de eerste week. Zo heb ik een kaart voor het openbaar vervoer geregeld, een nieuwe simkaart gekocht met een Australisch nummer en een Australische bankrekening geopend zodat mijn zakgeld gestort kan worden en ik hier makkelijk kan betalen. Verder heb ik al goed gewerkt aan het opbouwen van m’n sociale netwerk hier. Het leren kennen van nieuwe mensen gaat verbazingwekkend gemakkelijk, zowel via social media als in real life. Natuurlijk niet geheel onlogisch, aangezien er veel mensen in een soortgelijke situatie zitten. Afgelopen vrijdag ben ik naar een orientation dayvan Smart Au Pairs (partnerorganisatie van Travel Active) geweest, waar ik ook weer nieuwe mensen heb leren kennen. Zaterdag ben ik samen met een paar Nederlandse en Belgische meiden naar Bondi Beach geweest, waar we een klein deel van de Bondi to Coogee Coastal walkhebben gedaan en vooral veel foto’s hebben gemaakt. Heel fijn om nu al een groep leuke mensen te hebben die in een soortgelijke situatie en dezelfde tijdszone zitten. Het is erg leuk om over andere gastgezinnen en hun gewoontes en gebruiken te horen!

Vandaag is het begin van een nieuwe werkweek en ben ik ontzettend benieuwd hoe deze week zal gaan. Waar ik vorige week nog bijna alles met m’n hostmom samen heb kunnen doen, ben ik deze week toch echt op mezelf aangewezen. Ondanks dat ik heel graag zou willen dat alles direct goed verloopt, probeer ik realistisch te blijven en erop te vertrouwen dat het wel goed komt (ook als alles niet perfect verloopt zoals ik zou willen!).

Hopelijk heb ik jullie in deze blog een beetje kunnen meenemen in alle indrukken en ervaringen van mijn eerste week down under. Als er dingen zijn waar jullie meer over willen weten of nieuwsgierig naar zijn, dan hoor ik het graag. En vergeet jezelf niet aan te melden voor de mailingslijst, zodat je geen blog hoeft te missen yeeeeyyy!

Heel veel liefs en knuffels uit Sydney!!

READY FOR TAKE OFF

Het is eeeeindelijk zover, dinsdag 16 juliis aangebroken! Ik mag eindelijk een blog schrijven tíjdens mijn reis in plaats van ervoor, yeheeeess!

Maar eerst nog even kort over de afgelopen week (kan het niet laten #sorrynotsorry). Die was namelijk best wel druk en vol met verschillende emoties. Het ene moment voelde ik me heel opgewekt en klaar voor vertrek, maar het andere moment voelde ik spanning, zenuwen en het ‘waar ben ik in godsnaam aan begonnen’-gevoel. Ik heb de afgelopen week ongelofelijk veel leuke dingen gedaan nog, maar tegelijkertijd ook afscheid genomen van veel mensen. Een super dubbel gevoel dus! Van de meesten heb ik afscheid genomen tijdens mijn afscheidsfeestje afgelopen vrijdag 12 juli. Het was een hele fijne middag, waar ik werd verwend met ontzettend veel leuke en lieve cadeautjes. Zo kreeg ik van mijn zus een flinke stapel kaarten overhandigd, waarvan ik er iedere maandag een mag openmaken. Ik weet op dit moment nog niet precies wie er allemaal een kaart hebben geschreven, dus dat maakt het extra leuk! Van mijn ouders kreeg ik onder andere een wit kussensloop, waar iedereen die aanwezig was iets op heeft geschreven. Die gaat dus zeker om het kussen van m’n nieuwe bed in Sydney yessssss! (foto’s daarvan zullen uiteraard snel volgen). Verder nog verwend met een lieve kaartjes, een dikke envelop geprinte foto’s waar ik m’n kamer mee vol kan hangen, een zilveren armbandje, een fotoabonnement, fotoboeken vol herinneringen, een monchoutaart, een pump van chocola, een chocolate tea (omg al dat eten… m’n vrienden kennen me te goed) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Man man man wat mag ik me gelukkig prijzen met al deze lieve en fijne mensen om me heen!

Na m’n afscheidsfeestje was ik eigenlijk wel zo goed als klaar voor vertrek (emotioneel gezien dan, met inpakken was ik nog laaaang niet zo ver), maar dan moet je nog een paar dagen wachten totdat je mag gaan. Dat maakte de laatste paar dagen voor vertrek best wel zwaar en vermoeiend. En daarnaast wil mijn perfectionistische ik dan heel graag alles tot in de puntjes hebben voorbereid en moet er het liefst voor alles ook alvast een plan B zijn bedacht. Dat heeft de nodige uurtjes slaap gekost, hetgeen af en toe zorgde voor de nodige frustraties, irritaties en chagrijnigheid (sorry lieve pap, mam en roos!!). Gelukkig ook genoeg vrolijke momenten gehad en dinsdagochtend 16 juliwas ik er dan echt helemaal klaar voor. READY TO START THIS ADVENTURE! Met mijn ouders en zus samen in de auto richting Schiphol, waar ik heel graag voor de laatste keer een yoghurtje wilde eten bij de Yoghurt Barn (uit de hand gelopen verslaving, oeeeps). Eenmaal aangekomen op Schiphol werd ik verrast door m’n bestuursgenootjes die me alle vijf uit kwamen zwaaien, zo lief! Dus lekker met z’n allen naar de Yoghurt Barn en nog even genieten van alle gezelligheid zo vlak voor vertrek.

Tijdens het afscheid nemen heb ik me proberen groot te gehouden (wat aardig gelukt is moet ik zeggen), maar toen ik in m’n eentje door de douane moest voelde het toch wel heel vreemd. Vanaf dat moment moet je het echt helemaal alleen doen tot aan de eindbestemming. Maar goed, dat hoort erbij en daar leren we van! Mijn eerste vlucht had een half uur vertraging, maar dat leverde verder geen problemen op gelukkig. De overstap in London Heathrow verliep soepel en ik mocht redelijk snel het volgende vliegtuig naar Hong Kong in. Op het moment dat ik dit stuk aan het schrijven was, zat ik te wachten in Hong Kong op de volgende vlucht die me naar Sydney zou brengen, FINALLY! Ik had tijdens die tussenstop nog even kort contact met mijn hostmom die me vertelde dat de kids vandaag allemaal geholpen hebben mijn kamer klaar te maken voor mijn komst en er morgenochtend bij zullen zijn op het vliegveld om me op te halen. Daar werd ik natuurlijk helemaal blij van!

De vlucht naar Sydney is uiteindelijk ook wel prima verlopen na een vertraging van zo’n driekwartier. Op Sydney airport werd ik met veeeel liefde ontvangen door alle vier m’n hostkids en m’n hostmum. Vanuit de auto richting huis hebben ze me meteen even de wijk laten zien en natuurlijk Coogee Beach (op ongeveer vijf/tien minuten loopafstand!!). Nadat ik thuis een hele tour door het huis gekregen had, moesten we voor de jongste en derde nog langs de huisarts en zijn we daarna samen gaan lunchen. Best een drukke, indrukwekkende en vermoeiende eerste dag dus eigenlijk, maar hopelijk ga ik komende nacht weer de nodige uurtjes slaap inhalen.

Liefs en tot de volgende blog!

LOSLATEN

Joejoeeeee daar ben ik weer! Inmiddels twee weken verder en weer een heel stuk dichter bij vertrek!! Vandaag duurt het nog precies twee weken voordat ik het vliegtuig instap en de reis naar Sydney kan beginnen. In de vorige twee blogs heb ik jullie verteld over hoe het plan is ontstaan om Au Pair te worden in Australië en over alle voorbereidingen die ik tot nu toe heb getroffen. Aangezien ik veel positieve reacties heb gehad op de vorige blogs en ik het meeega leuk vind ze te schrijven, leek het me weer tijd voor de volgende! Deze blog zal in het teken staan van afscheid nemenen loslaten, iets wat natuurlijk ook zeker hoort bij zo’n reis en waar ik deze laatste weken veel mee bezig ben.

Het eerste moment van afscheid nemen (of eigenlijk meer ‘afronden’) was anderhalve week geleden bij het inleveren van de definitieve versie van mijn bachelorthesis. Deze bachelorthesis was het laatste nog af te ronden onderdeel van mijn bachelor Pedagogische Wetenschappen. Het is nog even afwachten wat het cijfer gaat worden, maar dat het een voldoende zal zijn staat eigenlijk wel vast na drie deelcijfers rond de 8 ghehehe (natuurlijk mede mogelijk gemaakt door de leukste thesisbuddy Rosan!). Het afscheid van de universiteit zal echter maar tijdelijk zijn, omdat ik na mijn Australië avontuur hoogstwaarschijnlijk weer terug de boeken induik en nog aan de master Orthopedagogiek zal beginnen!

Naast het afronden van mijn bachelor en dus het (tijdelijk) afscheid nemen van de universiteit, heb ik vorige week donderdag mijn laatste ochtend vrijwilligerswerkgehad in het Prinses Máxima Centrum. Helaas waren er die ochtend geen kindjes aanwezig in de speelopvang, maar ach met een gezellige collega vliegt de tijd ook zo voorbij! Verder heb ik die middag voor de laatste keer opgepast bij mijn oppaskidswaar ik al meer dan twee jaar iedere donderdagmiddag kom. We zijn gezellig met z’n allen uiteten geweest waar ik werd verrast door lieve tekeningen, knutsels en cadeautjes. De kinderen hebben van mij alle drie een fotolijstje gekregen met een foto van mij met hen, zodat ze me hopelijk niet zullen vergeten! Natuurlijk is het lastig om van dit soort dingen afscheid te nemen omdat ze onderdeel zijn geworden van mijn leven, maar gelukkig is het allemaal maar tijdelijk en zie ik ze volgend jaar weer!

Vanochtend in de trein besefte ik me dat dat de laatste keer voor vertrek was dat ik naar Utrecht reisde met mijn eigen huissleutel op zak. Aanstaande zaterdag staat namelijk de verhuizingvan de spullen uit mijn kamer in Utrecht op de planning! Ik heb een tijdje geleden via een hospiteeravond een leuke onderhuurster gevonden die de komende paar maanden in mijn kamer zal verblijven. Het voelt best raar om mijn vertrouwde plek ‘af te staan’ aan iemand die ik eigenlijk nauwelijks ken… (de mensen die me een beeeetje kennen zullen weten hoe goed ik ben in dit soort dingen loslaten #not). Maar ach, gelukkig heb ik m’n onderhuurster inmiddels een beetje beter leren kennen en kan ik mijn kamer met een gerust hart achterlaten komende zaterdag!

Deze laatste twee weken staan dus onder andere in het teken van afscheid nemen en dingen loslaten, maar ook voor een overgroot deel in het teken van GENIETEN! Er staan nog veel leuke dingen, dagjes weg en een paar groepslessen bij Olympos op de planning, waar ik ontzettend naar uitkijk. Het is heel fijn om hier deze laatste weken voor vertrek voldoende ruimte voor te hebben en ervan te kunnen genieten. Verder ga ik volgende week eens een begin maken met het inpakken van mijn backpack en ben ik super benieuwd of alles wat ik mee wil nemen daarin gaat passen. Dus mochten jullie nog mega handige inpaktips hebben of tips over dingen die ik wel of niet moet meenemen, dan hoor ik het uiteraard graag!!

Liefs en tot de volgende blog!

VOORBEREIDINGEN DEEL 2

Vandaag duurt het nog precies één maand voordat ik het vliegtuig instap op weg naar Australië WAAAAHHH!! Ik moet zeggen dat de weken nu echt aan me voorbij vliegen. Het voelt alsof ik gisteren nog kon zeggen dat ik pas over twee maanden zou gaan, maar dat is inmiddels dus nog maar een maand! In de vorige blog vertelde ik over hoe ik op het idee ben gekomen om Au Pair te worden en heb ik al kort iets verteld over mijn gastfamilie. In deze blog zal ik jullie meer vertellen over de voorbereidingen die komen kijken bij zo’n reis naar de andere kant van de wereld. En geloof mij: dat zijn er meeeega veel!

Omdat ik met een reisorganisatie ga, is het regelen van dingen en het treffen van voorbereidingen natuurlijk een heel stuk makkelijker en overzichtelijker. Ik kreeg van Travel Active enkele maanden geleden een uitgebreid handboek handige tips, veel informatie en dingen die ik moest regelen voor vertrek. Een van de eerste dingen die ik geregeld heb is mijn Work & Holiday visumdie ik nodig heb om in Australië te kunnen werken als Au Pair. Hiervoor moest ik een super lange vragenlijst invullen waar ik zeker een paar uur mee bezig ben geweest. Natuurlijk wilde ik alles minstens drie keer gelezen hebben, om te voorkomen dat ik iets niet goed zou invullen. Daarna was het wachten op goedkeuring van de Australische immigratiedienst. Van anderen had ik gehoord dat zo’n aanvraag binnen enkele dagen wel goedgekeurd zou worden, maar mooi niet dus…. Ondertussen zat ik al dagen het internet af te speuren naar goede (en vooral betaalbare!!) vliegtickets. Vanuit de reisorganisatie werd het advies gegeven om te wachten met het boeken van vliegtickets, totdat je definitieve goedkeuring hebt van je visum. Maaaaar de bad girl die ik ben, heeft daar absoluut niet op kunnen wachten. Dus boekte ik kort daarna mijn vliegticket naar Sydney en stond mijn vertrekdatum definitief vast. Ik heb gekozen voor een wijzigbaar retourticket, wat inhoudt dat ik zowel de datum als de vluchthaven van de terugvlucht nog kan wijzigen (tegen betaling, dat wel). Uiteindelijk werd na twee weken en minstens duizend keer de aanvraagstatus gecheckt te hebben, mijn visumaanvraag goedgekeurd en waren er weer twee mega belangrijke dingen van mijn to do list afgestreept!

Een volgend belangrijk punt van mijn to do list was het regelen van een goede buitenland verzekering. Wanneer je voor een langere periode buiten Europa verblijft kan je recht op een Nederlandse zorgverzekering komen te vervallen. Om dit uit te zoeken moest ik een zogenaamde WLZ-aanvraagdoen bij de Sociale Verzekeringsbank (SVB). Wanneer zij stellen dat ik wel recht heb op het behouden van mijn Nederlandse zorgverzekering, dan heb ik slechts een aanvullende buitenland verzekering nodig. Echter is het in bijna alle gevallen zo dat je hier geen recht op hebt en dus een volledige buitenland verzekering moet afsluiten. Het ‘probleem’ met deze aanvraag is dat hij pas in behandeling wordt genomen rond de vertrekdatum, dus daar heb ik op dit moment nog geen duidelijkheid over. Maar voor de zekerheid heb ik nu een volledige buitenland verzekering afgesloten bij OOM verzekeringen (credits naar Chiel voor de tip!), waar ik zelfs nog studentenkorting kon krijgen. En meer korting is meer beter natuurlijk!!

Naast het regelen van mijn visum, vliegtickets en verzekering was er nog iets meeega leuks om te regelen, namelijk een BACKPACK!! Ik heb ervoor gekozen met een backpack te gaan (in plaats van een grote koffer) omdat ik na mijn Au Pair periode graag nog enkele weken wil reizen en dan een backpack natuurlijk veel handiger is. Er was bij het backpack shoppen alleen één probleem: ik wist precies helemaal niks van backpacks af! Waar moet je op letten bij zo’n ding? Hoeveel inhoudt moet ie hebben? Voor hoeveel geld heb je kwalitatief een goede backpack? Nou, ik had geen flauw idee! Maaaar gelukkig heb ik een aantal backpack-ervaringsdeskundigen in mijn vriendenkring die me verschillende tips hebben gegeven (thanks for that!). Na flink wat internetsites afgezocht te hebben en recensies te hebben gelezen, heb ik twee backpacks laten thuisbezorgen om te passen omdat ik uiteraard weer eens moeite had met kiezen… Ik heb uiteindelijk gekozen voor een donkergrijze 65L backpack van het merk Nomad, waar ik hopelijk al m’n spullen (vooral kleding waarschijnlijk) goed in kwijt kan!

Zoals jullie kunnen lezen zijn de belangrijkste, grote dingen voor mijn reis inmiddels geregeld. De komende twee weken zullen al een beetje in het teken staan van afscheid nemen. Zo zal ik komende week voor de laatste keer mensen gaan verblijden met belegde broodjes bij de Bakker Bart en volgende week voor de laatste keer kids vermaken in de speelopvang van het Prinses Máxima Centrum. Daarnaast ga ik volgende week voor de laatste keer oppassen, wat ik inmiddels al meer dan twee jaar iedere donderdagmiddag doe. Ik kijk er nu al naar uit om te zien hoe de kinderen zijn gegroeid en ontwikkeld als ik volgend jaar weer terugkom!

Inmiddels heb ik alweer een heel stuk getypt en is het tijd om deze blog af te sluiten. Ik vind het stiekem heel erg leuk om mijn verhalen op deze manier op te schrijven en te kunnen delen, dus hopelijk is het voor jullie ook leuk om te lezen. Mocht je vragen hebben of nieuwsgierig zijn naar bepaalde dingen die ik (nog) niet heb verteld, laat het me dan gerust weten! Ik vind het alleen maar leuk om te vertellen!

Veel liefs en tot snel!

VOORBEREIDINGEN DEEL 1

In deze blog zal ik jullie vertellen hoe ik op het idee ben gekomen om Au Pair te worden. Daarnaast zal ik alvast kort iets vertellen over mijn gastgezin, de Lord family!

Een flinke tijd geleden, op 8 februari 2017, kreeg ik voor het eerst de Au Pair brochure van Travel Active in de inbox van mijn mail, nadat ik die via de site had aangevraagd. Ik las met grote belangstelling en veel enthousiasme de brochure door, maar legde ‘m daarna ook weer weg. Ik maakte op dat moment nog geen plannen omdat ik nog een tijdje moest studeren voor mijn bachelor diploma, maar het idee om Au Pair te worden bleef bestaan in m’n hoofd. Iets meer dan een jaar later, op 12 mei 2018, vroeg ik opnieuw de Au Pair brochure aan. Inmiddels een vernieuwde versie en ook dit keer was mijn belangstelling en enthousiasme direct aanwezig! Ik deed op dat moment nog een bestuursjaar bij de studievereniging en wist dat ik daarna nog een vierde bachelorjaar te gaan had, maar dit plan toevoegen aan mijn ‘wat te doen als ik mijn bachelor heb afgerond-lijst’ kon natuurlijk geen kwaad. Dus dat deed ik! Ik zocht steeds vaker informatie op over de mogelijkheden, de verschillende reisorganisaties, de verschillende landen etc. en las natuurlijk veel ervaringsverhalen. Voorzichtig aan begon ik ook mijn omgeving op de hoogte te stellen van mijn ideeën. De reacties die ik kreeg waren voornamelijk positief, maar ‘ze moesten het nog maar eens zien’ of deze ideeën echt tot een concreet plan zouden komen (hè mam?).

Op 6 oktober 2018bezocht ik een infodag van Travel Active over het Au Pair programma, waar ik nog meer informatie kreeg en waar ervaringsdeskundigen hun verhaal kwamen vertellen! Deze verhalen maakten mij nog veel enthousiaster en ik besloot mijn plannen concreter te gaan maken. Op 22 december 2018boekte ik het Au Pair programma bij Travel Active en dat betekende dat ik mocht gaan starten met informatie verzamelen. Ik verzamelde referenties van mijn oppasgezinnen, vulde formulieren in met mijn gastgezin voorkeuren, maakte een mini fotoalbum van mezelf en schreef mijn ‘dear hostfamily letter’. Nadat mijn hele pakket met informatie goedgekeurd was door Travel Active, werd ik ingepland voor een skype-interview (in het Engels!!) met een van de Au Pair team medewerkers van Travel Active. In dit skype-interview werden een aantal vragen gesteld om te kijken naar je niveau van Engels en je motivatie om Au Pair te worden. Ondanks de vele zenuwen ging het interview gelukkig goed en was ik definitief toegelaten tot het programma!

Na deze goedkeuring kon het leukste gedeelte beginnen, namelijk de zoektocht naar een gastgezin! Met mijn informatie, foto’s en brief kreeg ik een profiel op de site van Smart Au Pairs (de partnerorganisatie van Travel Active in Australië) waar ik gematcht werd aan verschillende gezinnen die pasten bij mijn voorkeuren (zie het als een soort tinder voor Au Pairs en gastgezinnen…). Ik werd door een aantal gezinnen benaderd via de mail met de vraag of ik met ze wilde skypen. Ik was meeeega zenuwachtig voor mijn eerste skype gesprek omdat ik niet goed wist wat ik moest verwachten en Engels nooit echt mijn sterkste kant is geweest. Ondanks de niet optimale internetverbinding, ging het gesprek best goed! Toch had ik niet meteen het ‘wauw-gevoel’ waar ik andere Au Pairs over had horen vertellen. Dus zocht ik verder! Het tweede skype gesprek was echt geweldig en voelde direct goed (en dat was wederzijds). Helaas wilde dit gezin een Au Pair die al eerder kon starten in verband met de komst van een nieuw gezinslid! Mijn enthousiasme verdween een beetje door deze ‘afwijzing’ en ik ging alle andere gezinnen met dit gezin vergelijken, niet zo handig! Maaaar na een week even afstand ervan doen, wilde ik graag verder met mijn zoektocht. Ik kwam in contact met de familie Lord. Ze waren super enthousiast over mijn profiel en wilden graag kennismaken! Ook kreeg ik de naam van hun Nederlandse Au Pair die ze op dat moment hadden, waar ik diezelfde dag nog uitgebreid mee sprak. Een week later had ik een skype gesprek met de moeder, wat een kort maar goed en leuk gesprek was. Het was voor haar eigenlijk wel duidelijk: ze wilden mij heel graag hebben als hun volgende Au Pair! Na enkele dagen nadenken heb ik hen uiteindelijk een definitieve ‘ja’ gegeven! Dat voelde meteen zo goed!!

Het gezin waar ik ‘ja’ tegen heb gezegd is dus de familie Lord! Het gezin bestaat uit vader, moeder en vier ontzettend lieve en knappe kids (ja je leest het goed: VIER! Veel hè?). Het zijn drie jongens en een meisje en ze zijn 3, 6, 7 en 9 jaar oud. Ze wonen in Sydney, in de wijk Coogee. En om even jaloers te maken: ze hebben een zwembad in de achtertuin en wonen op een paar minuten loopafstand van het strand, yeheeeesss. Mijn voornaamste taak als Au Pair is natuurlijk de zorg voor de kinderen. Dit zal voornamelijk in de ochtend (voor schooltijd) en in de namiddag/begin van de avond (na schooltijd) zijn, voor ongeveer 4 tot 5 dagen per week. Daarnaast zal ik het gezin ondersteunen bij lichte huishoudelijke taken, zoals koken en de was doen.

Voor nu lijkt me deze blog laaaaang genoeg dus ik ga er een eind aan breien (ik moet jullie natuurlijk nog wel een beetje gemotiveerd houden om mijn volgende blogs ook te gaan lezen...). Vergeet jezelf niet aan te melden voor de mailinglijst als je dat leuk vindt!

Heel veel liefs en tot snel!

WELKOM OP MIJN REISBLOG!

Welkom op mijn reisblog bij reismee.nl! Zoals velen van jullie weten staat mij een groot avontuur te wachten. Op dinsdag 16 juli vertrek ik namelijk voor een aantal maanden naar de andere kant van de wereld!! Ik zal ongeveer 6 à 7 maanden gaan werken als Au Pair in Australië en daarna nog enkele weken gaan reizen. Via deze website wil ik jullie graag vertellen over mijn voorbereidingen voor deze reis en op de hoogte houden van de dingen die ik ga meemaken als ik in Australië ben. Ik heb lang getwijfeld over het aanmaken van deze reisblog, omdat ik nog niet zeker weet of het helemaal m’n ding is haha! Maar het lijkt me leuk om mijn verhalen (en foto’s natuurlijk!) op deze manier te kunnen delen en de blogs uiteindelijk als mooie herinnering terug te kunnen lezen!

Over zes weken is het dus al zover, dan mag ik gaan beginnen aan mijn reis! Ik ga proberen regelmatig een verhaal te posten op deze website. Wil je op de hoogte blijven van de dingen die ik mee maak? Meld je dan aan voor de mailinglijst! Je ontvangt dan automatisch een mail wanneer ik een nieuw verhaal heb geplaatst. Ook kun je me volgen via Polarsteps (gebruikersnaam: emmaliemuller), waar je precies kunt zien op welke plekken ik ben!

Veel liefs,
Emmalie